...*

همیشه آدم‌هایی در زندگی‌ام هستند که برای‌ام، برای زندگی‌ام، حکم ِ ستاره‌ها را دارند. آسمان ِ زندگی‌ام را روشن می‌کنند و وقتی می‌میرند، انگار یکی از ستاره‌های‌ام بی‌فروغ شده، آسمان‌ام تاریک می‌شود. از وقتی این پیرمرد ِ دوست‌داشتنی رفته، ستاره‌ی بزرگی خاموش شده...

* این یادداشت رو پارسال نوشته بودم و دل‌ام خواست تکرارش کنم!