من ِ امروز

با اجازه از اردشیرِ رستمی

حکمتِ پنجاه و یک‌ام

کسی که سرسختانه از اخلاق حرف می‌زند، (هنوز) عاشق نشده است.

                                                                                          حکیمِ اصفهانی

زدت، بزن‌اش

به نظرم آمد همین اصل گزاره‌ی ساده و بدیهیِ تربیتی که «در برابر خشونت، خشونت-نشان-دادن به این معنی ست که شما خودتان هم شبیه همان آدمِ خشن هستید و خشونت را تایید می‌کنید، زیرا خودتان هم به همین شیوه عمل کرده‌اید*» و در بسیاری از کتاب‌های مربوط به کودکان به آن‌ها آموزش داده می‌شود، دلیل روشنی برای حذف مجازات‌های خشونت‌باری مثل اعدام است؛ اما زود یادم افتاد در سرزمینی که من زندگی می‌کنم، در مورد درستی همین اصل گزاره‌ی به‌ظاهر روشن هم تردید وجود دارد.



* از کتابِ «چگونه دنیا را متحد کنیم»، اثر برژیت لابه و میشل پوش، ترجمه‌ی پروانه‌ی عروج‌نیا