خیلی وقت‌ها به آلیا فکر می‌کنم. اصلا او را گذاشته‌ام گوشه‌ی وب‌لاگ‌ام که هر بار این‌جا را باز می‌کنم بخوانم‌اش. هر بار می‌خوانم‌اش. پرسش کودکانه‌ی آلیا، راز دوستی ست. دوست با آدم می‌خندد. آدم می‌تواند با دوست بخندد. با هرکسی نمی‌شود خندید و اگر زمان زیادی بگذرد و آدم نتواند با کسی بخندد مریض می‌شود اصلا. بی‌دوست آدم مریض می‌شود.
اگر … آدم نتواند با کسي بخندد مریض می‌شود اصلن.
پاسخحذفعالی!
به نظرم با خیلی ها می شود خندید. معیار من کمی سخت گیرانه تر است. دوست کسی است که بتوان در حضورش بدون معذب و شرمنده و کسل شدن سکوت های طولانی کرد. البته حرف آلیا برای من هم قابل قبول است ولی فکر کنم با برداشت شما از حرفش مخالفم. آلیا خندیدن را شرط لازم دوستی می داند. ولی شما معیاری برای دوستی یا بقول خودتان راز دوستی.
پاسخحذفخیلی گیر موشکافانه ای دادین. نمی دونم واقعا منظور آلیا چی بوده و طبیعتا برداشت خودمو نوشتم. ولی اینو که دوست کسی اه که بشه در حضورش بدون عذاب و شرمندگی و کسالت سکوت های طولانی کرد عجیب قبول دارم.
حذفوای! این «در حضور اش به دونِ معذب- و شرمنده- و کسل‌شدن سکوت‌هایِ طولانی کرد» خیلي عالی اه.
حذف