امسال تصمیم گرفتم منتظر برگشتن ایمانی نشوم که در جوانی به یغمای علم و روشنفکری رفت و برای دل خودم، ادای آدمهایی را دربیاورم که دوستشان دارم. از اول ماه رمضان شروع به روزه و نماز کردم. اولین بار که بعد از بیست و چند سال نمازخواندنم را دید گفت: خوابم زودتر از یعقوب تعبیر شد.
بمیرم برای دل یعقوب و دل او.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر