دندان مقوله‌ی رو-مُخی ست. مثلِ باقیِ اعضای بدن نیست که دارند در سکوت و جدیت و بلکه با تعهد، کارشان را می‌کنند و این‌قدر هم منت سرِ آدم نمی‌گذارند و هزار جور مشقِ شب تحمیل نمی‌کنند. از همان بچگی با دندان‌های‌ات وارد بازیِ بازنده‌ی یک‌طرفه‌ای می‌شوی که ابعادش از تصوراتِ ممکن برای مغزِ کوچکِ چندساله‌ات بیرون است. جایی که برای همه‌ی وظایفِ کودکی کلی تبصره وجود دارد که بچه احساس نکند باید با زور کاری را انجام دهد، مراقبت از دندان‌ها باید به‌صورتِ جدی و منظم و با وسواس انجام شود. شب‌ها قبل از خواب باید مسواک بزنی کوچولو! خب، قبول. چی فکر کردی؟ همین‌جوری نیست که! باید به روشِ خاصی مسواک بزنی، از بالا به پایین، آن هم چند دقیقه. آها! باشه. فقط هم شب‌ها بزنی کافی نیست، سه بار در روز. خب. همیشه با خمیردندان بزنی هم فایده ندارد، گاهی وقت‌ها باید به دندان‌های‌ات نمک بزنی. بعدش؟ نخ‌دندان! دهان‌شویه! چک‌آپِ شش ماهه! آخرش هم دندانِ مصنوعی!
اصلا باید مثلِ آن بچه‌ای که از روزِ اول می‌گفت نمی‌رود مدرسه تا مجبور نشود همین‌جوری تا دانشگاه ادامه دهد، از همان روزی که مادر، مسواک به دست می‌آید سراغِ آدم و بابِ مصیبتی را باز می‌کند که تا توی قبر از آن گریزی نیست، یک «نه»ِ بزرگ گفت و خلاص.
اصلا باید مثلِ آن بچه‌ای که از روزِ اول می‌گفت نمی‌رود مدرسه تا مجبور نشود همین‌جوری تا دانشگاه ادامه دهد، از همان روزی که مادر، مسواک به دست می‌آید سراغِ آدم و بابِ مصیبتی را باز می‌کند که تا توی قبر از آن گریزی نیست، یک «نه»ِ بزرگ گفت و خلاص.
من هنوزم یکی از کابوسهایی که خیلی وقتا میبینم اینه که دندونم لق شده و همه اش تو دهنم آویزون اه!!!
پاسخحذفانقدر که من از این قضیه وحشت داشتم :/
ممکن اه این رویا خیلی هم به این ترس ربط نداشته باشه ها! شاید تفسیرها و تاویل های پیچیده تری داشته باشه! P:
پاسخحذف